Autor w swoim wierszu podejmuje temat czym jest poezja oraz jaką rolę pełni poeta w życiu ojczyzny.
Utwór podzielony jest na dwie części: w pierwszej podmiot liryczny z wyrzutem kieruje swoje słowa do poetów, którzy w swoich dziełach opisują tylko tragedię miasta po wojnie, nie chce aby temat spustoszenia jaki pozostawia po sobie wojna był dalej drążony. Temat martyrologii i namawiania przez poetów narodu do walki powinien się już skończyć, gdyż takich dzieł jest już zdecydowanie zbyt wiele. Namawia do tego, aby inni artyści zaczęli wprowadzać w swoją twórczość radość, by czytelnicy nie czuli się przytłoczeni wszechobecną tragedią. Obywatele znoszą wystarczająco wiele cierpienia w życiu, bezustanne wspominanie o bolesnym losie powinno się już skończyć. "Serce to kamień", według podmiotu lirycznego nawet miłość sprawia ludziom cierpienie, nie potrafi uleczyć ran, które w życiu ludzi pozostawiła wojna.
W drugiej części podmiot liryczny ujawnia się jako sam poeta i rozwija swoje zdanie na temat swojej roli w poezji narodu. Cierpi, ponieważ wie że temat o cierpieniu podczas wojny jest popularny i przciągą uwagę wielu czytelnków. Chcąc podjąc inny temat blizszy jemu sercu, zdaje sobie sprawę, że nie ma on sansy bytu i musi w swojej twórczości zając sie wojną, bólem oraz spustoszeniem jaie przynosi. Z jednej strony chciałby dawać ludziom radość swoją poezją, ale z drugiej strony czuje się zobligowany to wspomnienia ludzi, którzy oddali życie dla dobra kraju, a ich heroiczne czyny nie powinny zostać puszczone w niepamięć.
Poeta jest rozdarty, ponieważ chce by jego poezja była radosna i odbiegała od ciągłych tematów tragedii narodowych, a mino to pamięta o bohaterach wojennych i chce poświęcić swoje utwory ich pamięci, czuje że jest to jego obowiązek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz